Geliefde Weldoener,
“Indien God vóór ons is, wie zal dan tegen ons zijn?” (Rm. 8,31).
Ik heb er lang over nagedacht hoe of met welke woorden ik deze Paasbrief zou gaan beginnen! Ineens kwamen bovenstaande woorden op in mijn hoofd en toen dacht ik, ja, zo moet het! Voor ons als mens is het heel makkelijk in een negatieve spiraal terecht te komen en het leven niet meer te zien zitten, vooral wanneer je ziek bent of je met iets ergers geconfronteerd wordt. Ik geloof dat dit het gevoel is van velen die op deze aardbol verblijven en die nu dagelijks geconfronteerd worden met de Coronavirus-toestand; velen met een gevoel van zinloosheid, diep in zichzelf gesloten en bang voor de dood.
Zo moet onze ervaring in deze wel moeilijke tijd niet zijn. Het Coronavirus heeft onze wereld op haar kop gezet of stil gezet! Je krijgt soms het gevoel dat de aarde niet meer draait en dat de koers van de kosmos waarin onze aarde haar rol speelt in de war is geraakt, en dat de mensheid daardoor geen weg terug meer kan vinden voor het gewone leven, een normale wereld waarin je van mens tot mens kunt spreken; waar je van dichtbij in elkaars ogen kan kijken; waar jij je naasten en je buren kan omhelzen en de warmte van de liefde van Christus in die omhelzing kunt voelen zonder angst om dan ziek te worden.
Het Coronavirus heeft een heleboel ellende veroorzaakt; dat kunnen we niet ontkennen! Veel pijn en verdriet met zich meegebracht; vele mensenlevens geëist die nu hopelijk bij God voor de redding van de mensheid ten beste spreken! Ik ben er van overtuigd dat God deze ellende niet heeft gewild en ook niet dat straks duizenden mensen plotseling met Hem boven in de hemel Pasen gaan vieren terwijl de Kerk op aarde gesloten is! Maar ik kan me best voorstellen dat Hij diep ongelukkig en ontevreden was over de koers die de wereld de afgelopen jaren gevolgd heeft door Hem in de steek te hebben gelaten. Er is zoveel oorlog, zoveel ongerechtigheid, zoveel armoede, en dit alles vaak door de mens zelf veroorzaakt; de mens die door God tot leven is geroepen om elkaar lief te hebben en om in elkaar Christus te ontmoeten!
“Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen niet mijn wegen”. (Js. 55,8).
Toen wij januari jl. het Nieuwe Jaar 2020 begonnen met de beste voornemens om die in dit jaar gerealiseerd te willen zien, had nog niemand een idee van de komende ellende rond het Coronavirus over de hele wereld. En dat een aantal afspraken die al vorig jaar voor 2020 geprogrammeerd stonden de mist in zouden gaan wisten wij ook niet. Ik denk hierbij aan onze geloofsopvoeding via de catechese en onze vaste afspraak met Onze Lieve Heer tijdens de zondagvieringen die nu niet door kunnen gaan; de prachtige Diakenwijding van 5 kandidaten die zo mooi in Heiloo gevierd werd en waar toen al onze gedachten uitgingen naar de priesterwijding op 6 juni van dit jaar. Ook de scholen die dicht zijn, winkels, enz. Het is een bijzondere Veertigdagentijd: opgesloten in huis, diep geraakt door lege straten en de stilte van het verkeer in de buitenwereld.
Zonder veel moeite roept deze Veertigdagentijd ons allemaal op tot een betere relatie en intimiteit met God, onze hemelse Vader, en ook tot een dieper persoonlijk gewetensonderzoek over het verleden en het heden. De wereld blijft nog even stil, en in die stilte die door God is toegelaten kan de hele mens-heid nu goed nadenken over de zin van het leven en zich afvragen waarom de mensheid dit nu meemaakt. Twee Bijbelse passages hebben mij geholpen om deze gebeurtenis beter te begrijpen: 1. de zeven over Egypte gezonden plagen om het volk van Israel de bevrijding van de Farao te laten ervaren. 2. het verhaal van de verloren zoon die de zekerheid en alle gaven van het ouderlijke huis prijs gaf om de verkeerde vrijheid te leren kennen.
Lieve mensen, niet voor niets riep God ons om zijn kinderen te zijn en door het geloof deel te nemen aan zijn goddelijke vreugde! God roept ons vandaag om in deze tijd meer dan ooit te bidden voor degenen die vandaag de dag nog onderdrukt worden door de farao’s die de mens niet vrijlaten om de weg naar het beloofde land te leren kennen. Er is een groot volk dat steeds onderdrukt wordt door de macht van het kwaad die de mens als slaaf laat leven door oneerlijke beloftes. Verder, als wij aan de verloren zoon denken, zien wij dat de mensen ver gegaan zijn om het geluk te zoeken en gelukkig te zijn. Zo ver dat zij niet meer in staat zijn het voorbeeld van de verloren zoon na te volgen door goed over hun eigen zondigheid na te denken, tot inkeer te komen, te verlangen naar het ouderlijke huis en uiteindelijk naar de vader terug te gaan! Daarvoor is deze tijd van stilte nodig; daarom ligt de wereld nu plat, gedwongen door de zondigheid van de mens die God en Schepper verloren heeft. Een Schepper die de verloren mens wil herscheppen door deze vreugdevol terug te zien, te vergeven en voor hem een feestelijke maaltijd voor te bereiden.
Kijkend naar de komende Pasen en overtuigd van de liefde van God die ons altijd nabij is dank ik u weer voor alle hulp en wens ik U hierbij van harte: Zalig Pasen!
Pastoor Carlos Fabril – Voorzitter